Contents
- 1 “जमेल तेवढं प्रेम”
- 1.1 जमेल तेवढं प्रेम : भाग २ – “एकत्रित स्वप्न”
“जमेल तेवढं प्रेम”
जमेल तेवढं प्रेम – एक प्रेमकथा: गरीब तरुण विक्रम आणि श्रीमंत डॉक्टर सांजनाची ही प्रेमकथा केवळ एका लग्नावर थांबत नाही, तर समाजासाठी बदल घडवणाऱ्या प्रवासात रुपांतरित होते. शेती, आरोग्य आणि गावाच्या पुनर्बांधणीसाठी त्यांनी केलेली एकत्रित धडपड प्रेरणादायी आहे. ही कथा खरी प्रेम म्हणजे काय हे शिकवते – हे प्रेम जे स्वप्नं पूर्ण करतं, आणि गाव घडवतं.
गाव – नाशिकजवळचं एक छोटंसं गाव.
सकाळी सूर्य उगवायच्या आधीच शेतात राबायला निघणारा विक्रम गावातील एक सामान्य गरीब तरुण. वयाने २२-२३ वर्षांचा, पण मनाने प्रगल्भ. आई-वडिलांनी थोडंफार शिक्षण दिलं होतं, पण परिस्थितीमुळे तो शाळेनंतर शिक्षण थांबवून शेतीत राबायला लागला होता.
दुसऱ्या बाजूला, सांजना देशमुख – नाशिक शहरातल्या एका प्रसिद्ध उद्योगपतीची एकुलती एक मुलगी. ती मेडिकल कॉलेजमध्ये शिकणारी, हुशार, श्रीमंतीत वाढलेली, पण मुळात माणूस ओळखणारी.
एकदा सांजनाचं मेडिकल कॅम्पसाठी त्यांच्या कॉलेजतर्फे गावात यायचं ठरलं. गावात आरोग्य तपासणी शिबीर भरवण्यात आलं होतं आणि विक्रम तिथे स्वयंसेवक म्हणून मदत करत होता.
शिबिराच्या कामात दोघं एकत्र आले. विक्रमची साधी वाणी, इमानदारी आणि लोकांप्रती असलेली आत्मीयता पाहून सांजना भारावून गेली. दररोजच्या भेटीतून संवाद वाढला, संवादातून ओळख आणि ओळखीतून प्रेमाचा निखारा पेटला.
सांजनाला हे कळायला वेळ लागला नाही की विक्रम हा केवळ गरीब नाही, तर माणूस म्हणून श्रीमंत आहे – त्याचं मन, त्याचं विचारसंपन्नपणं, त्याचं स्वाभिमान – हे सगळं काही त्याला खास बनवत होतं.
पण प्रेमाला समाजाची परवानगी लागते असं मानणाऱ्यांच्या दुनियेत हे दोघं वेगळ्या स्तरातले होते. सांजनाच्या वडिलांना जेव्हा ही गोष्ट समजली, तेव्हा त्यांनी संतापून सांजनाला परदेशात पाठवण्याचा निर्णय घेतला. विक्रमवर खोटं अपमान केलं, त्याच्या आईवडिलांना धमक्या दिल्या.
विक्रमनं एक क्षणही हार मानली नाही. त्यानं ठरवलं – “आपल्या प्रेमासाठी स्वतःला सिद्ध करायचं.”
त्याने शेतात जास्त मेहनत केली. विविध कृषी तंत्रज्ञान शिकून आपल्या शेतीत अमूल्य बदल केले. हळूहळू त्याची शेती फायदेशीर झाली. त्यानं गावातली मुलं शिकवायला सुरुवात केली, काही वर्षांतच तो गावाचा तरुण आदर्श ठरला.
दरम्यान सांजना परदेशात डॉक्टर झाली, पण तिनं विक्रमचं प्रेम विसरलं नव्हतं. ती दर वर्षी गावातल्या मेडिकल कॅम्पसाठी परत यायची. विक्रमही प्रत्येक वेळी तिथे असायचा – पण बोलणं बंद.
पाच वर्षांनी एका वर्षी, सांजना परतली आणि पहिल्यांदाच विक्रमच्या यशावर तिच्या वडिलांची दृष्टी गेली. त्यांनी पाहिलं – हा तरुण आता संपूर्ण गावाचं नेतृत्व करतोय, त्याने नवे पथदर्शी प्रकल्प सुरू केले आहेत, आणि त्याचा आदर शेतकरी वर्ग करतोय.
शेवटी त्यांच्या मनातही परिवर्तन झालं. त्यांनी दोघांना बोलावून आशीर्वाद दिला.
प्रेमाचं खरं रूप म्हणजे “समानतेचा आदर”.
शेवटी श्रीमंती ही पैशात नव्हे, तर मनात असते. विक्रम आणि सांजनाची गोष्ट याचं जिवंत उदाहरण ठरली.
जमेल तेवढं प्रेम : भाग २ – “एकत्रित स्वप्न”
काही महिने उलटले होते.
गावात मोठ्या थाटामाटात विक्रम आणि सांजनाचं लग्न झालं. गावकरी खूश, शहरातील लोकं चकित, आणि देशमुख साहेब – जे पूर्वी प्रेमाच्या विरोधात होते – आज आपल्या जावयाचा अभिमानाने उल्लेख करत होते.
विवाहानंतर सांजनाने परदेशातले प्रस्ताव नाकारून गावातच राहण्याचा निर्णय घेतला. तिनं ठरवलं – “गावातच हॉस्पिटल उभारायचं.”
विक्रमचं आधीपासूनच गावाच्या विकासावर काम सुरू होतं – पण आता दोघं एकत्र झाले.
एक कृषी तज्ज्ञ, दुसरी डॉक्टर – दोघांची स्वप्न वेगळी, पण ध्येय एकच – गाव उभं करणं.
🏥 नवीन स्वप्न – ‘सांजना क्लिनिक आणि आरोग्य शिक्षण केंद्र’
सांजनाने गावात एक छोटंसं दवाखानं सुरू केलं – पण तिचा उद्देश केवळ औषध देणं नव्हतं.
ती शाळांमध्ये जाऊन मुलींना मासिक पाळी, पोषण, स्वच्छता यावर बोलू लागली.
वृद्धांसाठी मोफत तपासणी, किशोरवयीन मुलांसाठी समुपदेशन, आणि मातांसाठी आरोग्य शिबिरं – हे तिच्या दवाखान्याचं काम होतं.
🌾 विक्रमचं ‘शेती प्रयोग केंद्र’
विक्रमने त्याच्या शेतात नवे प्रयोग सुरू ठेवले – ड्रिप सिंचन, सेंद्रिय शेती, पीक बदल पद्धती.
त्याने इतर शेतकऱ्यांना एकत्र करून “युवा शेतकरी मंच” सुरू केलं.
महाराष्ट्र सरकारने त्याला “युवा कृषीभूषण” पुरस्कारही दिला.
💔 पण आयुष्य नेहमीच सरळ नसतं…
गावात एका वर्षी महापुराचा फटका बसला.
नदी दुथडी भरून वाहू लागली. घरं, पिकं, गुरं वाहून गेली.
हजारो लोक बेघर झाले.
विक्रम आणि सांजनाचं घरही जलमय झालं.
पण त्यांनी पुन्हा एकदा खचून न जाता संपूर्ण गावासाठी उभं राहण्याचा निर्धार केला.
सांजनाने रात्रीतून दवाखाना चालू ठेवला –
विक्रमने गावकऱ्यांसाठी मदतीची यंत्रणा उभी केली – शासकीय यंत्रणेला खडसावलं, तर कोट्यवधींची मदत गावात खेचून आणली.
💐 त्या संकटात विक्रमचं वाक्य सगळ्यांना लक्षात राहिलं…
“प्रेम हे केवळ व्यक्तीमध्ये नसतं – ते संपूर्ण समाजासाठी असतं. मी आणि सांजना एकमेकांवर प्रेम करतो, म्हणून आम्ही हे गावही प्रेमानं जपतो.”
🕊 कथेचा शेवट… नव्हे, नवा सुरुवात!
सांजना आणि विक्रमचं प्रेम केवळ लग्नावर थांबलं नाही, तर त्याने एक समाज उभा केला.
त्यांच्या संघर्षातून, एकतेतून आणि सेवाभावातून एक नवीन आदर्श निर्माण झाला –
“जेव्हा प्रेम स्वार्थाच्या पलिकडे जातं, तेव्हा ते समाज परिवर्तनाचं कारण बनतं.”
——
🌐 आणखीन रोचक माहिती वाचा खालील लिंकवर क्लिक करून •••
1. शेती व कृषी नवकल्पना:
👉 https://agriculture.gov.in
2. ग्रामीण आरोग्य मिशन:
👉 https://nhm.gov.in
3. महिला सक्षमीकरणासाठी योजना (महाराष्ट्र):
👉 https://mahilaayog.maharashtra.gov.in
4. मोफत ई-पुस्तके – प्रेमकथा आणि ग्रामीण जीवन:
👉 https://www.marathibooks.com
5. MyGov – समाजसेवा व ग्रामविकास उपक्रम:
👉 https://www.mygov.in
सत्यशोधक न्युज ची अशीच एक सुंदर प्रेमकथा वाचा खालील लिंकवर क्लिक करून ••••
About The Author
